Thursday, November 3, 2011

ಅ೦ತು ಇ೦ತು 1st Rank




ಆಗ ನಾನು 7 ನೇ ತರಗತಿ. ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಿರುವ೦ತೆ ಮಾನಸ ನನ್ನ ಗೆಳತಿ. ಆದರು ಇಬ್ಬರು ಒ೦ದೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದುದ್ದರಿ೦ದ ಓದಿನಲ್ಲಿ ತು೦ಬಾ ಪೈಪೊಟಿ. ಮಾನಸ ಮತ್ತೆ ನಾನು ಇಬ್ಬರು 5 ನೇ ತರಗತಿಯಿ೦ದ ಜೊತೆಯಾಗಿ ಓದ್ದುತ್ತಿದ್ದೆವು. ಇಬ್ಬರಿಗು ಮೊದಲನೆ ರಾ೦ಕ್ ಬರುವ ಇಚ್ಹೆ. ಆ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೆ ಎಲ್ಲದರಲ್ಲು ಪೈಪೊಟಿ. ಆದರೆ ಯಾವಾಗಲು ಆಕೆಯೆ ಮೊದಲು ನ೦ತರ ನಾನು. ಅ೦ತು ಇ೦ತು ನನು ಏಳನೆ ತರಗತಿವರೆಗು ಕಾಯಬೇಕಾಯಿತು. ಆಗ ಮಧ್ಯ ವಾರ್ಶಿಕ ಪರೀಕ್ಷೆ. ಇಬ್ಬರು ಸಕ್ಕಥ್ ಕಷ್ಟ ಪಟ್ಟು ಓದಿ ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರೆದೆವು. ಏ೦ದಿನ೦ತೆ ಪ್ರತಿಯೊ೦ದು Subject ಅ೦ಕ ಹೇಳುತಿದ್ದ೦ತೆ ಕೂಡಿ ಹಾಕಿ ಯಾರದು Leading ಅಲ್ಲಿ ಇದೆ ಅ೦ತ ನೊಡೊದು. ಕೊನೆಗು ಆದ್ದದ್ದೆ ಬೇರೆ. ಇಬ್ಬರದು ಮೊದಲನೆ ರಾ೦ಕ್. ಆಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊಟ್ಟೆಕಿಚ್ಹು ಆಕೆಗೆ. ನನಗೆ ಎಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಖುಶಿ. ಆದರು ನಾನೊಬ್ಬನೆ  ಬ೦ದಿದ್ದರೆ ಚೆನ್ನ ಎನ್ನುವ ಆಲೋಚನೆ.

ಹೀಗೆ ಕೆಲವು ದಿನಗಳು ಕಳೆದ ಮೆಲೆ ಮತ್ತೆ ಪರೀಕ್ಷೆ ಸಮಯ. ಈ ಸಾರಿ ಆದರು ನಾನೊಬ್ಬನೆ ಮೊದಲು ಬರಬೇಕು ಎ೦ದು ನಾನು, ನಾನು ಮೊದಲು ಬರಬೇಕು ಎ೦ದು ಮಾನಸ. ಮತ್ತೆ ಅದೆ ಪೈಪೊಟಿ. ಆದರೆ ಮತ್ತೆ ಅ೦ತು ಇ೦ತು ನಾನೆ ಮೊದಲು ಬ೦ದೆ. ಆದರೆ ಅದಕ್ಕಿ೦ತ ಖುಶಿ ಎನೆ೦ದರೆ ಮಾನಸ ಎರಡನೇ ರಾ೦ಕ್.

ಏಲ್ಲಿಲ್ಲದ ಖುಶಿ ನನಗೆ, ಹಾಗು ನನ್ನ ಗುರುಗಳಿಗು ಸಹ. ಏಕೆ೦ದರೆ ಎಲ್ಲರಿಗು ಆಕೆಗಿ೦ತ ನನ್ನ ಕ೦ಡರೆ ಬಹಳ ಪ್ರೀತಿ. ಆಗ ಮಾನಸ ಅತ್ತ ಪರಿ ಇ೦ದಿಗು ನೆನಪಿದೆ.

ಓದುವಾಗಿನ ದಿನಗಳ ಇಂತಹ ನೆನಪುಗಳು ಅತಿ ಮಧುರ.....:):)

Tuesday, March 29, 2011

ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿ


ಹೀಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ಸವಿ ನೆನಪು... ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ಹೀಗೆ ಇಬ್ಬರು ಮಕ್ಕಳು (ಒಂದು ಹುಡುಗಿ ಮತ್ತು ಹುಡಿಗಿ, ಸುಮಾರು 6 ವರ್ಷ) ಹೀಗೆ ನನ್ನ ಕಣ್ಣ ಮುಂದೆ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಡೆಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಇಬ್ಬರು ಅಣ್ಣ ತಂಗಿ ಏನೋ ಎಂಬ ಕುತೂಹಲದಿಂದ ಅವರನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಕೇಳಿದೆ... ಆದರೆ ಅವರಿಬ್ಬರೂ best friends ಅಂತೆ, ಒಂದೇ ಕ್ಲಾಸ್ನಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಾರಂತೆ. ಆ ಇಬ್ಬರು ಮುದ್ದಾದ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಂಡಾಗ ನನಗೆ ನೆನಪಾದದ್ದು ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಗೆಳತಿ ಮಾನಸ....


ಆಗ ನಾನು ಮೊದಲನೇ ತರಗತಿಯಲ್ಲಿ ಓದುತ್ತಿದ್ದೆ. ಹೊಸದಾಗಿ ಸೇರಿದ ಸ್ಟುಡೆಂಟ್ ಮಾನಸ. ಅಂದಿನಿಂದ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ನಡುವೆ ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ಪೈಪೋಟಿ. ಅಂದಿನವರೆಗೂ ಕ್ಲಾಸ್ನಲ್ಲಿ ನನದೆ 1st Rank. ಆದರೆ ಅವಳು ಬಂದಮೇಲೆ ಅವಳದು ಮೇಲಿನ ಕೈ... ಒಮ್ಮೆ ಅವಳು ಫಸ್ಟ್ ಬಂದರೆ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ನಾನು... ಹೀಗೆ ಇಬ್ಬರು ಸಹ ಒಳ್ಳೆ ಸ್ನೇಹಿತರಾದೆವು.


ಅಂದು ನನ್ನ (7th Year) birthday... ಶಾಲೆಯಲ್ಲಿ ಚಾಕಲೇಟ್ ಹಂಚಿ ಮನೆಗೆ ಹಿಂದಿರುಗುವಾಗ, ಎಂದಿನಂತೆ ಅವಳು ಸಹ ನನ್ನ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಹೊರಟಿದಳು... ಮೊದಲು ಅವಳ ಮನೆ ಸಿಗುತಿತ್ತು, ಅವಳನ್ನು ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡಿ ನಾ ಮನೆಗೆ ಬರುತಿದ್ದೆ.. ಆದರೆ ಅವಳು ಅಂದು ಮನೆಗೆ ಕರೆದಳು... ಅಂದು ನನ್ನ ಮುಖ ತೊಳೆದು clean ಆಗಿ powder ಹಚ್ಚಿ makeup ಮಾಡಿ, ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಮೊಸರು ಮತ್ತು ಸಕ್ಕರೆ ಕೊಟ್ಟು ಉಪಚಾರ ಮಾಡಿದಳು... ನಂತರ ನಾ ಮನೆಗೆ ಹೊರಟೆ.. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರು ನನ್ನ ರೇಗಿಸಲು ಶುರು ಮಾಡಿದರು....


ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡಿ ಓದುತಿದ್ದೆವು.. ಎಲ್ಲೇ ಹೋದರು ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ಹೋಗುತ್ತಿದೆವು.. ಹೀಗೆ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಸ್ನೇಹ ಏಳನೇ ತರಗತಿ ವರೆಗೂ ಸಾಗುತಿತ್ತು..... ನಂತರ ಅವಳಪ್ಪನ transfer ಆಗಿ, ಅವರು ಸಹ ಊರು ಬಿಡಬೇಕಾಯಿತು... ಅವಳನ್ನು ತುಂಬಾ miss ಮಾಡಿಕೊಳ್ತಿದ್ದೆ... ಆದರೆ ಎಲ್ಲಿ ಇರುವಳು ಹೇಗೆ ಇರುವಲ್ಲು ಎಂದು ಈಗಲೂ ತಿಳಿದಿಲ್ಲ...


ಎರಡು ಮೂರು ಬಾರಿ ಅವಳು ಊರಿಗೆ ಬಂದಾಗ ಮನೆಗೆ ಬಂದಿದ್ದಲ್ಲಂತೆ.. ಆದರ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಇರುತಿರಲ್ಲಿಲ್ಲ.. Facebook, Orkut ನಲ್ಲಿ ಸಹ ಟ್ರೈ ಮಾಡಿದೆ, ಆದರೆ ಈಗ ಅವಳು ಹೇಗೆ ಇರುವಳೋ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ.. ಒಮ್ಮೆಯಾದರು ಅವಳು ಸಿಗುವಲೆಂದು ಚಿಕ್ಕ ಆಸೆ ಮನಸಲ್ಲಿ.. ಏಕೆಂದರೆ ಅವಳೇ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಬಾಲ್ಯದ ಸ್ನೇಹಿತೆ...


ಮಾನಸ.. " ನೀನು ಯಾವಾಗಲು ನನ್ನ ಸ್ನೇಹಿತೆಯಾಗಿ, ನೆಪಿನಂಗಳದಲ್ಲಿ ಸವಿ ನೆನಪಾಗಿ ಉಳಿಯುವೆ......."


ನಿಮಗೂ ನಿಮ್ಮ ಬಾಲ್ಯದ ಸ್ನೇಹಿತ ಅಥವಾ ಸ್ನೇಹಿತೆಯ ನೆನಪಿದೆಯೇ...??? Keep memorizing...



Tuesday, February 15, 2011

ಅನಿತಾ teacher


ಕೊನೆಗೂ ಬ್ಲಾಗ್ ಬರೆಯಲು ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಿತು... ಇತ್ತೀಚಿನ ಡಿನಗಳಲಿ ಕೆಲಸ ಹೆಚ್ಚು ಅದಕ್ಕೆ ಟೈಮ್ ಸಿಗಲೇ ಇಲ್ಲ... ಹಾಗು ಈಗೂ ಟೈಮ್ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹೀಗೆ ಯೋಚನೆಯಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿದಾಗ ನನಗೆ ನೆನಪಾದದ್ದು ನನ್ನ teacher. ಅವರ ಹೆಸರು ಅನಿತಾ...ಅನಿತಾ ಮಿಸ್ ಎಂದೇ ಕರೆಯುತಿದ್ದೆ. ಆಗ ಬಹುಷಃ ನಾನು ಮೊದಲನೇ ತರಗತಿ... (Srinivasa school, Varthur)


ಆಕೆಗೆ ನಾನೆಂದರೆ ಬಹಳ ಇಷ್ಟ..... ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ನನ್ನ ಹಾಗೆ ಇರಬೇಕೆಂದು, ಓದಬೇಕೆಂದು ಎಲ್ಲ ಹುಡುಗರನ್ನ ಬಯ್ಯುತಿದ್ದರು. ನಾನು ಒಂದು ತರಾ teacher's ಪೆಟ್ ಇದ್ದ ಹಾಗೆ. ಅವರಿಗೆ ನನ್ನ Handwriting ಎಂದರು, ನಾನು notes ಬರೆಯುವ ವಿಧಾನ ಹಾಗು ಅದಾನ Maintain ಮಾಡುತಿದ್ದ ವಿಧಾನ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ ಆಗುತಿತ್ತು.


ಅವರ ಕಯಲ್ಲಿ ಭೇಷ್ ಎನಿಸಿಕೊಳಲ್ಲು ನಾನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ಓದುತಿದ್ದೆ, ಬರೆಯುತಿದ್ದೆ . ಕ್ಲಾಸ್ ಅಲ್ಲಿ ನನ್ನದೇ ಮೇಲಿನ ಕೈ. ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ಕೆಲವರು ಹುಡುಗರಿಗೆ ಹೊಟ್ಟೆ ಕಿಚ್ಚು. ಆದರು care ಮಾಡುತಿರಲಿಲ್ಲ. ನನಗೆ ನನ್ನ ಟೀಚರ್ ಓದುವುದರಲ್ಲಿ ಸ್ಪೂರ್ಥಿಯಾದರು. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ Homework ಮಾಡದೇ ಇದ್ದರೆ ನನಗೆ excuse . ಬೇರೆ ಎಲ್ಲರಿಗು Punishment... ಇದನ್ನೆಲಾ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ನನಗೆ ಹೆಮ್ಮೆ ....


ಹೀಗೆ ಒಂದು ಸರಿ exam ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.. ಆಗ ನನಗೆ exam ಅಂದ್ರೆ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ಜ್ವರ ಬರುತಿತ್ತು (but not because of fear).. ಅಂದು ನನಗೆ maths exam. ಬರೆಯುವುದಕ್ಕೆ ಆಗುತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗು ಈಗೂ complete ಮಾಡಿದೆ ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿ ಹತ್ತು ನಿಮಿಷಕ್ಕೆ ಹೊರಗಡೆ ಹೋಗಿ ನೀರು ಕುಡಿಯುತಿದ್ದೆ . ಆಗ exam time ನಲ್ಲಿ ಬ್ರೇಕ್ ಗೆ ಬಿಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅನಿತಾ ಟೀಚರ್ ನನ್ನ ಸ್ಥಿತಿ ಕಂಡು ಕೇಳಿದಾಗಲೆಲ್ಲ ಹೊರ ಬಿಡುತಿದ್ದರು. ಕೊನೆಗೆ ನನ್ನ ಅವಸ್ತೆ ನೋಡಿ, ಅವರೇ ಒಂದು Tablet ತರಿಸಿ ಕುಡಿಸಿದರು.. (It was so sweet of her). ಕೊನೆಗೆ Maths ಅಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ನನದೆ highest marks ಬಂತು. ಮತ್ತೆ ನನ್ನ example ತೊಗೊಂಡು ಬೇರೆ ಹುಡುಗರನ್ನ ಬಯ್ಯುತಿದ್ದರು.. ಆಗ ನಾನು ಆಕಾಶದೆತ್ತರಕ್ಕೆ ಉಬ್ಬಿ ಹೋಗುತಿದೆ...


ಅನಂತರ ಅವರು ಶಾಲೆ ಬಿಟ್ಟರು.. ಆದರೆ ಅಂದಿನಿಂದ Degree ವರೆಗೂ ಸಹ I was teacher's pet..... ಈಗ ಎಲ್ಲಿ ಇರುವರೋ, ಹೇಗೆ ಇರುವರೋ ನನ್ನ ಬಾಲ್ಯದ ಸವಿ ನೆನಪುಗಲ್ಲಿ ಅವರು ಸದಾ ಇರುತ್ತಾರೆ...


ಹೀಗೆ ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡರೆ ಗುರುಗಳ ಜೊತೆ ಇದ್ದ ಆತ್ಮೀಯತೆ ನೆನಪಾಗುವುದು... sometimes tears just roll down from eyes (especially when I think about Gracy teacher. She died in an accident)


ನಿಮಗೂ ನಿಮ್ಮ ಗುರುಗಳ ನೆನಪಿದೆಯೇ...??? ನೀವು ಎಂದಾದರು teacher's pet ಅಗ್ಗಿದ್ದಿರಾ...??

Sunday, January 16, 2011

ಟೋಪಿ ಬೇಕಾ ಟೋಪಿ


ಆಗ ನನಗೆ ಸುಮಾರು ಎರಡು ವರ್ಷ... ಈಗ ನನಗೆ ನೆನಪಿರಿವುದು ತುಣುಕುಗಳು ಮಾತ್ರ, ಅದರಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸವಿ ನೆನಪು....

ಎಲ್ಲರ ಹಾಗೆ ನನಗೆ ಅಪ್ಪ ಅಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ ಆದರೆ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಪ್ರೀತಿ ನನ್ನ ಅಜ್ಜಿ, ಮಾವ ಮತ್ತು ಚಿಕ್ಕಮಂದಿರು ತೋರಿಸುತಿದ್ದರು. ಏಕೆಂದರೆ ನನ್ನ ಮಾವ ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕಂದಿನಿಂದಲೂ ಬೆಳೆಸಿದ್ದರು (ಎಳೆಮಗುವಿನಿಂದ) .... ಎಂದಿಗೂ ನನಗೆ ತಂದೆ ತಾಯಿಯ ಪ್ರೀತಿಯ ಕೊರತೆ ಉಂಟಾಗಿಲ್ಲ...

ಆಗ ನಮ್ಮ ಆಂಟಿ ಕೆಲವರು ಹುಡುಗರಿಗೆ tution ಮಾಡ್ತಿದ್ರು.... ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ನಾ ತುಂಬಾ ಕಲಿತೆ... ಎಷ್ಟೋ ಬಾರಿ ಅವರಿಗೆ ಬರದ rhymes ನಾನೇ ತೊದಲು ಧ್ವನಿಯಲ್ಲಿ ಹೇಳುತಿದ್ದೆ... ಇದರಿಂದ ಅವರಿಗೆಲ್ಲ ತುಂಬಾ ಖುಶಿ. ನಾನು ಮಾತ್ರ ಏನೋ ಸಾದಿಸಿದವನಂತೆ ಹುಬ್ಬಿ ಹೋಗುತಿದ್ದೆ.... ಆ ಹುಡುಗರ ಜೊತೆಯೇ ನನ್ನ ಆಟ ಮತ್ತು ಪಾಠ ಎರಡು ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು ... ಅವರಲ್ಲಿ ಇಬ್ಬರು ಶಿಲ್ಪ ಮತ್ತು ಸಿಂಧು (cousin sisters). ಅವರನ್ನು ಕಂಡರೆ ನನಗೆ ತುಂಬಾ ಇಷ್ಟ. ಅವರಿಗೂ ಸಹ ಹಾಗೆಯೆ ಇತ್ತು (ಆಗ ಅವರು ಸುಮಾರು 7 ಮತ್ತು 5 ವರ್ಷದ ಮಕ್ಕಳು).

ಆ ಮುಗ್ದ ಪ್ರೀತಿ ಇಂದಿಗೂ ನನ್ನ ಎದೆಯಾಳದಲ್ಲಿ ನೆನಪಾಗಿ ಉಳಿದಿದೆ.... ಅವರೇ ನನ್ನ ಮೊದಲ ಸ್ನೇಹಿತರು.... ಅವರ ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಆಟ ಹಾಗು ಪಾಠ... ನಾ ಮೊದಲು ಆಡಿದ ಆಟದ ಹೆಸರು 'ಟೋಪಿ ಬೇಕಾ ಟೋಪಿ' ..... Tution ಅಲ್ಲಿ ಕರೆಂಟ್ ಹೋದಾಗ ಈ ಆಟ ಆದುತಿದ್ದೆವು .... ಈಗಿನ video game ಸಹ ಆ ಆಟದ ಖುಷಿ ನೀಡಲಾರದು......

ಈ ತರಹ ಆಟಗಳು ಬಹಳಷ್ಟು.... ಕಣ್ಣ ಮುಚ್ಚಾಲೆ , ಚಟ್ ಪಟ್ ಕಲ್ಲಾ ಮಣ್ಣ ಹೀಗೆ ಹಲವು.... ಈ ತರಹ ಆಟಗಳು ಈಗ ತುಂಬಾ ಕಡಿಮೆ....ಇವೆಲ್ಲ ಕಾಲದ ನೆರಳ್ಳಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾದರು, ಸವಿ ನೆನಪಂತೆ ಉಳಿದಿದೆ.... ಇಂಟರ್ನೆಟ್, ವೀಡಿಯೊ ಗೇಮ್ಸ್ ಬಂದಾಗಿನಿಂದ ಈಗಿನ ಮಕ್ಕಳು ಅವುಗಳಿಗೆ ಪ್ರಾಮುಕ್ಯತೆ ಹೆಚ್ಚು ನೀಡುತ್ತಾರೆ.... ಮುಂಬರುವ ಪೀಲೆಗೆಗೆ ಬಹುಶ ಈ ಆಟಗಳ ಹೆಸರು ಸಹ ಗೊತ್ತಿರುವುದಿಲ್ಲ....

ಬಹುಷಃ ನಿಮಗೂ ಕೂಡ ಇಂತಹ ನೆನಪುಗಳು ಖುಷಿ ಕೊಡಬಲ್ಲದು.
ನಿಮಗೂ ನೀವಾಡಿದ ಮೊದಲ ಆಟ ನೆನಪಿದೆಯೇ....????

Monday, January 10, 2011

ನೆನಪುಗಳು..




ನೆನಪುಗಳು ಜೀವನದ ಅತಿ ಸುಂದರವಾದ ಪುಟ. ಬಹಳಷ್ಟು ಜನರಿಗೆ ಆ ಪುಟವೇ ಜೀವನ.... ಮರೆತರು ಮರೆಯಲಾಗದ, ಎಲ್ಲೇ ಹೋದರು ಹಿಂದೆ ಬರುವ, ಒಂಟಿತನದಲ್ಲಿ ಜೊತೆಯಾಗುವ ಸ್ನೇಹಜೀವಿ, ಈ ಸವಿ ನೆನಪುಗಳು.... ಅಂತಹ ನೆನಪುಗಳ ಹೂದೋಟವೆ ಈ '' ನೆನಪಿನಂಗಳದಲ್ಲಿ ಇಂದು".....ಕೆಲವರಿಗೆ ಬಾಲ್ಯದ ನೆನಪು, ಕೆಲವರಿಗೆ ಶಾಲೆಯ ದಿನಗಳ ನೆನಪು, ಕೆಲವರಿಗೆ ತವರೂರಿನ ನೆನಪು, ಕೆಲವರಿಗೆ ಸ್ನೇಹಿತರ ನೆನಪು, ಇನ್ನೂ ಕೆಲವರಿಗೆ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ಪ್ರೀತಿಯ ನೆನಪು... ಹೀಗೆ ಕಾಲದ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ಅವಿತಿರುವ ನೆನಪುಗಳು ಸಾವಿರ.... ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಆನಂದದ ಕಣ್ಣೀರು ತರಿಸೋ ನೆನಪು, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ದುಃಖ ಕೊಡುವ ನೆನಪು.... ಆದರು ಆ ನೆನಪುಗಳು ತರುವ ಆನಂದ, ಅದರಿಂದ ಮೂಡುವ ಭಾವನೆಗಳು ಅತೀತ.....

ಆದರೆ
ಇಂದಿನ ಗಡಿ ಬಿಡಿ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಅವುಗಳಿಗೂ ಸಮಯವಿಲ್ಲದಂತೆ ಆಗಿದೆ... ಈ ಬ್ಲಾಗ್ ಓದುವ ಕೆಲವರಿಗಾದರೂ, ಅವರ ಹಿಂದಿನ ನೆನಪುಗಳನು ಹೆಕ್ಕಿ ತೆಗೆಯುವ ಸಣ್ಣ ಪ್ರಯತ್ನ ಈ ನನ್ನ "ನೆನಪಿನಂಗಳದಲಿ ಇಂದು"......


'Memories' is one of the beautiful page of our lives. Though you want to forget, you can't.  If you runaway from those memories, they still follow you everywhere. And, In loneliness those sweet memories become your best friend. I desccribe this blog as the 'beautiful garden' filled with such beautiful and sweet memories.

Some people remember their childhood days and some remember their school days. Some remember the memories of their hometown and some remember their good old friends. And, there are such people who live their life remembering their lost love and the memories related to that.

There are thousands of such memories which are hidden in the shadow of the time. Sometimes these memories gives tears of happiness and sometimes tears of pain. Whatever it is, but the joy and the mixed feelings these memories bring with them are inevitable and unexplainable.

But, these days everyone is so busy that they don't have time to just think about those sweet days and enjoy. Here I am trying to bring out such memories for the readers of this blog. Hope, whoever reads will be happy remembering their sweeet times of life.